کالیبراسیون RTD یا دماسنج مقاومتی پلاتینی
مقدمه
دو نوع کالیبراسیون( کالیبراسیونRTD) برای PRT ها وجود دارد- توصیف خصوصیات و تست تحمل. نوع کالیبراسیون برای انجام با توجه به نحوه استفاده از UUT و دقت مورد نیاز کاربر تعیین می شود. توصیف مشخصه نوعی کالیبراسیون است که در آن مقاومت واحد تحت آزمایش (UUT) در چندین نقطه دما تعیین می شود و داده ها در یک عبارت ریاضی قرار می گیرند. از طرف دیگر تست تحمل نوعی از کالیبراسیون است که در آن مقاومت UUT با مقادیر تعریف شده در دماهای خاص مقایسه می شود. هیچ برازش داده ای صورت نمی گیرد. در آزمایشگاه، بسته به نیاز مشتری لازم است هر دو نوع کالیبراسیون را انجام دهیم.
روشهای کالیبراسیون
توصیف مشخصه
توصیف مشخصه روشی است که بیشتر اوقات برای کالیبراسیون PRT با دقت متوسط تا زیاد استفاده می شود. با استفاده از این روش، یک ارتباط جدید میان مقاومت و دما با هر کالیبراسیون از نو تعیین می شود. به طور کلی، با این نوع کالیبراسیون، ضرایب کالیبراسیون جدید و یک جدول کالیبراسیون به عنوان محصول کالیبراسیون ارائه می شود. پنج مرحله اساسی برای انجام وجود دارد که به شرح زیر است:
- پروب مرجع و UUT را در مجاورت دما و در کنار یکدیگر قرار دهید.
- اتصالات را به درستی برقرار کنید تا از از نحوه صحیح اتصالات دو، سه یا چهار سیمه اطمینان حاصل شود.
- پروب مرجع را اندازه گیری کرده و دما را تعیین کنید.
- مقاومت UUTها را اندازه گیری و ثبت کنید.
- داده ها را برازش کنید.
برخی از بازخوانی ها با ترکیب یا حذف برخی از مراحل، ساده می شوند. در بحث زیر، ما یک برنامه کاربردی شامل توصیف مشخصه PRT را با مقایسه با SPRT در نظر خواهیم گرفت.
گام ۱: قرار دادن پروب
تمام منابع دما دارای بی ثباتی و شیب هستند. اینها به خطاهای کالیبراسیون و یا عدم قطعیت ها تعمیم داده می شوند. برای به حداقل رساندن این اثرات، پروب ها باید به اندازه عملی نزدیک به هم قرار بگیرند. در حمام ها پروب هایی که باید کالیبره شوند باید به صورت شعاعی با پروب مرجع در مرکز (کانون) دایره قرار گیرند. این عمل فاصله مساوی از پروب مرجع تا هر یک از UUT ها را تضمین می کند. در منابع دمایی بلوک خشک، پروب مرجع و پروبهایی که باید کالیبره شوند بایستی برای دستیابی به بهترین نتیجه، در فاصله یکسان از مرکز قرار بگیرند، اما در صورت نیاز، پروب مرجع ممکن است در مرکز قرار داده شود. همچنین ، عناصر حسگر باید در همان سطح افقی باشند. اگرچه عناصر حسگر طول های مختلفی دارند، اما نگه داشتن انتهای پروب ها در یک سطح برابر کافی است. غوطه وری کافی باید اصورت بپذیرد تا خطای ساقه رخ ندهد. به طور کلی، غوطه وری کافی هنگامی حاصل می شود که پروبها در عمق برابر با ۲۰ برابر قطر پروب به علاوه طول عنصر حسگر غوطه ور شوند. به عنوان مثال، یک کاوشگر با قطر ۱۶/۳ اینچ با یک عنصر حسگر طولانی ۱ اینچ را در نظر بگیرید. با استفاده از قاعده سرانگشتی:
۲۰ x 3/16 in + 1 in = 3 3/4 in + 1 in = 4 3/4 in.
در این مثال ، حداقل غوطه وری در ۴ ۳/۴ اینچ بدست می آید. این قاعده کلی به طور عمومی با ساختار پروب دیواره نازک و در شرایط انتقال حرارت مناسب صحیح است. اگر پروب دارای دیواره ضخیم باشد و یا انتقال گرما ضعیف باشد (مثلاً در مورد بلوک خشک با سوراخ هایی با اندازه نادرست)، غوطه وری بیشتر مورد نیاز است.
گام ۲: بستن اتصالات
این مرحله سرراست است. اتصالات باید محکم و با پیکربندی مناسب ۲ ، ۳ یا ۴ سیم باشد. اگر از پیکربندی ۴ سیم استفاده می کنید، از درست بودن اتصالات جریان و ولتاژ اطمینان حاصل کنید. به شکل ۱ مراجعه کنید.
شکل ۱٫ شمای نحوه اتصال دماسنج
گام ۳: اندازه گیری پروب مرجع و تعیین دما
برای اندازه گیری پروب مرجع و تعیین دما دو روش وجود دارد. هر دو تکنیک دقت بالقوه یکسانی دارند. یعنی اگر به درستی انجام شود، ذاتاً هیچ کدام از تکنیک ها دقیق تر از دیگری نیستند. اولین و بهترین روش با بازخوانی پیچیده ای که برای کار در دما طراحی شده است، استفاده می شود. مقاومت اندازه گیری می شود و دمای محاسبه شده از ضرایب کالیبراسیون که قبلاً در خوانش وارد شده انجام می شود. پس از وارد شدن این ضرایب کالیبراسیون ، محاسبات دما بصورت درونی انجام می شود و میزان بازخوانی در واحدهای دما نمایش می یابد. داده های دما در زمان واقعی در دسترس هستند. برخی از بازخوانی های مدرن نیز داده ها را در قالب گرافیکی نمایش می دهند و به اپراتور این اجازه را می دهند که ثبات را با یک نگاه تعیین کند. هر دوی این ویژگی ها روند را سرعت بخشیده و خطای احتمالی اپراتور را به دلیل درون یابی صحیح از جدول حذف می کنند.
روش دوم وقتی استفاده می شود که محاسبه دما مناسب نباشد. (بعضی از بازخوانی ها ، به ویژه DMM ها ، محبوب ترین تبدیل دما را در خود دارند. اینها معمولاً استفاده از ضرایب کالیبراسیون منحصر به فرد را مجاز نمی دانند و نمی توانند برای کالیبراسیون دقیق دما استفاده شوند.) در این حالت مقاومت اندازه گیری می شود و دما از طریق یک جدول کالیبراسیون یا از طریق یک کامپیوتر یا یک برنامه ماشین حساب تعیین می شود. از آنجا که درجه حرارت باید پس از اندازه گیری مقاومت محاسبه شود، روند کندتر است و داده های فوری و واقعی را در زمان واقعی ارائه نمی دهد. جداول ۱ و ۲ را در زیر مشاهده کنید.
جدول ۱٫ درون یابی از یک جدول کالیبراسیون RTD ( مقاومت در برابر دما).
جدول ۲٫ درون یابی از جدول کالیبراسیون RTD (نسبت مقاومت (W)).
گام ۴: اندازه گیری واحدهای تحت آزمون (UUTs)
از آنجا که UUT ها دماسنج های مقاومتی مشابه پروب مرجع هستند، به روشی مشابه اندازه گیری می شوند. اگر چندین UUT تحت کالیبراسیون هستند، اطمینان حاصل کنید که هنگام اتصال یا روشن بودن، زمان کافی برای گرم شدن خودکار قبل از ثبت داده ها در نظر گرفته شده است. همچنین اطمینان حاصل کنید که بازخوانی در دامنه صحیح تنظیم شده است تا جریان منبع مناسب را تأمین کند و از تغییرات دامنه بین اندازه گیری ها در دماهای مختلف جلوگیری کند. به طور معمول، اندازه گیری ها با شروع در بالاترین درجه کالیبراسیون و پایین آمدن انجام می شوند. علاوه بر این، این عمل دقت کالیبراسیون را برای استفاده از یک مقدار متوسط (متوسط) محاسبه شده از اندازه گیری های مختلف در یک دما افزایش می دهد. اغلب، بازخوانی با ویژگی های آماری برای تسهیل این عمل طراحی می شود. همچنین انجام فرایند با اندازه گیری اضافی پروب مرجع یک روش خوب است. از توالی اندازه گیری پروب ها (مرجع وUUT) به عنوان یک طرح اندازه گیری یاد می شود. متغیرهای زیادی وجود دارد که باید هنگام طراحی یک طرح اندازه گیری در نظر بگیرید. برخی از نکات قابل بررسی عبارتند از:
- دقت – هرچه دقت مورد نظر بیشتر باشد ، باید موارد زیر بیشتر مورد توجه قرار گیرند.
- پایداری منبع دما – هرچه منبع پایدارتر باشد، زمان بیشتری برای انجام اندازه گیری ها وجود دارد قبل از اینکه تغییرات دما باعث خطای ناخواسته شود.
- تعداد UUT – هرچه تعداد بیشتر باشد، چرخه بین همه UUT ها بیشتر طول می کشد.
- تعداد بازخوانی – آیا پروب مرجع و UUT با بازخوانی یکسان یا بازخوانی های مختلف اندازه گیری می شوند؟
- نوع بازخوانی – بازخوانی طراحی شده برای کالیبراسیون دما اغلب دارای ویژگی هایی است که امکان انعطاف پذیری در طرح اندازه گیری را فراهم می کند.
- ویژگی هایUUT- زمان گرمایش خود ، نیازهای جریان منبع، پایداری و کیفیت کلی بر روند اندازه گیری تأثیر می گذارد.
پیش بینی همه متغیرها و بحث در مورد راه حل های بهینه در اینجا برای ما امکان پذیر نیست. با این حال، در مثال های زیر، برخی از سناریوهای معمول کالیبراسیون و طرح های اندازه گیری پیشنهادی را در نظر خواهیم گرفت.
مثال ۱: ۲ بار خواندن DMM ، ۱ پروب مرجع و ۵ UUT
پروب مرجع به یک بازخوانی و اولین UUT به بازخوانی دوم متصل می شود. این باعث می شود که پروب ها همیشه تحت جریان اندازه گیری شوند، بنابراین خطاهای خود گرمایش ناشی از تغییر شرایط فعلی از بین می روند. UUT ها به صورت جداگانه متصل و اندازه گیری می شوند. این طرح به شرح زیر است:
REF (1)-UUT (1) – REF (2)-UUT (2) – REF (3)-UUT (3) – REF (4)-UUT (4) – REF (5)-UUT (5)
این طرح ۵ خوانش هر یک از مراجع و UUT را فراهم می کند. میانگین قرائت ها را بگیرید و از آن برای برازش داده استفاده کنید. اگر خوانش پروب مرجع در واحد مقاومت باشد، باید دما محاسبه شود. پس از اتمام، فرآیند را برای UUT های اضافی را تکرار کنید.
مثال ۲: ۱ خواندن DMM ، ۱ پروب مرجع و ۵ UUT
این مثال مشابه نمونه اول است به جز اینکه پروب مرجع و UUT باید با یک بازخوانی یکسان اندازه گیری شوند. همین طرح را می توان دنبال کرد اما باید زمان بیشتری بین قرائت ها اختصاص داده شود تا بتواند گرم شود. از آنجا که زمان بیشتری درگیر است، می توان تعداد خوانش ها را از پنج به سه کاهش داد مگر اینکه منبع گرما بسیار پایدار باشد. هر پروب به صورت جداگانه متصل و اندازه گیری می شود. این طرح به شرح زیر است:
wait-REF (1)-wait-UUT (1) – wait-REF (2)-wait-UUT (2) – wait-REF (1)-wait-UUT (3)-done
این طرح ۳ بار خوانش هر یک از مرجع و UUT را فراهم می کند. میانگین قرائت ها را بگیرید و از آن برای برازش داده استفاده کنید. باز هم، خوانش پروب مرجع در واحد مقاومت است بنابراین دما باید محاسبه شود. پس از اتمام، فرآیند را برای UUT های اضافی را تکرار کنید.
مثال ۳: ۱ بازخوانی دماسنج چند کاناله، ۱ پروب مرجع و ۵ UUT
در این مثال، همه پروب ها مستقیماً به بازخوانی دماسنج ، یک Fluck Calibration 1560 Black Stack متصل شده اند. بازخوانی اندازه گیری و اسکن را از طریق کلیه پروب های انجام آمار در زمان واقعی کنترل می کند. بسته به نوع بازخوانی دماسنج، جریان ممکن است همیشه تأمین شود یا نشود. اگر جریان در همه زمان ها تأمین شود، هیچ خطایی در خود گرم شدن وجود ندارد. اگر جریان مداوم تأمین نمی شود، اطمینان حاصل کنید که سوئیچینگ به اندازه کافی سریع انجام شده است تا خطاهای خود گرمایش را تا حد ناچیزی کاهش دهید. این طرح به شرح زیر است:
REF – UUT 1 – UUT 2 – UUT 3 – UUT 4 – UUT 5 – repeat 10 or more times
این روش خوانش های بسیاری از هر یک از مراجع و همه UUT ها را فراهم می کند. میانگین را می توان مستقیماً با بازخوانی محاسبه و نمایش داد. همچنین، خوانش پروب مرجع در واحد دما است، بنابراین محاسبه دیگری لازم نیست – داده ها برای برازش آماده هستند.
گام ۵: برازش منحنی کالیبراسیون دماسنج
برازش داده ها از نظر مفهوم ساده است اما در عمل می تواند پیچیده باشد. اساساً این یک فرایند برای حل مجموعه ای از معادلات همزمان است که حاوی داده های کالیبراسیون است تا به مجموعه ای از ضرایب منحصر به PRT و کالیبراسیون برسد. چندین برنامه نرم افزاری تجاری وجود دارد که به طور خاص برای انجام این کار نوشته شده است. عملکرد بعضی از آنها محدود است و بیش از حل توابع درجه حرارت اساسی نیستند. برخی دیگر انعطاف پذیرتر هستند و گزینه هایی را درباره تعداد و محل نقاط کالیبراسیون امکان پذیر می کنند و تجزیه و تحلیل را در مورد دقت مناسب نتیجه ارائه می دهند. برنامه نوع آخر ترجیح داده می شود. برای مترولوژیست هایی که مایلند خودشان این الگوریتم ها را حل کنند، یک نرم افزار کاربردی خوب ریاضی مانند Mathcad یا Mathematica یا حتی صفحه گسترده ای مانند Excel بسیار مفید است. کالیبراسیون Fluke دو برنامه را ارائه می دهد: Tableware برای محاسبه ضرایب کالیبراسیون و MET / TEMP II برای اتوماسیون وظایف کالیبراسیون و محاسبه ضرایب کالیبراسیون. البته می توان برنامه ها را به هر زبان رایانه ای مدرن (با دقت دو برابر یا قابلیت نقطه شناور بهتر) نوشت تا محاسبات را با دقت برابر انجام دهد. معادلات مختلفی وجود دارد که برای توصیف خصوصیات PRT استفاده می شود. از جمله متداول ترین آنها، مقیاس های درجه حرارت بین المللی سال ۱۹۹۰ (ITS-90)، Callendar-Van Dusen، و چند جمله ای های مرتبه سوم تا پنجم است. بدیهی است که با داشتن بیش از یک مدل برای توصیف رفتار یک سیستم فیزیکی، ما باید انتخاب کنیم که کدام یک برای شرایط خود بهترین است. بحث زیر ویژگی ها و هدف هر یک از این مدل ها را در بر می گیرد و شکل معادلات را بیان می کند.
ITS-90:
مجموعه توابع ITS-90 با تلاش هماهنگ از متخصصان برجسته دما در جامعه بین المللی اندازه گیری توسعه یافته است. این توابع برای توصیف چگونگی ارتباط رفتار SPRT، با درجه دقت بسیار بالا، به نقاط ثابتی که مقیاس بر اساس آنها بنا شده است، در نظر گرفته شده است. این کار SPRT ها و قطعات با کیفیت بسیار عالی را انجام می دهد. ITS-90 از یک ساختار تابع-انحراف از عملکرد مرجع استفاده می کند که دارای مزایای زیادی نسبت به چند جمله ای های سنتی است و برای کاربردهای با دقت بالا، مدل ارجح است. در معادلات زیر، حرف T به دمای ITS-90 در واحد کلوین اشاره دارد.
معادله ۱٫ نسبت مقاومت ITS-90
معادله ۲٫ انحراف از عملکرد مرجع ITS-90
معادله ۳٫ تابع مرجع برای محدوده ۱۳٫۸۰۳۳ K تا ۲۷۳٫۱۶ K
معادله ۴٫ تابع انحراف برای زیر مجموعه ۸۳٫۸۰۵۸ K تا ۲۷۳٫۱۶ K
معادله ۵٫ تابع مرجع برای محدوده ۲۷۳٫۱۵ K تا ۱۲۳۴٫۹۳ K
معادله ۶٫ تابع انحراف برای زیرگروه ۲۷۳٫۱۵ K تا ۶۹۲٫۶۷۷ K
تعیین ۴ و ۸ در توابع انحراف ، معادلات (۴) و (۶) توسط NIST برای شناسایی زیر مجموعه های خاص درج شده است. مقادیر ضرایب Ai و Ci در توابع مرجع ، معادلات (۳) و (۵) در جدول ۳ آورده شده است.
جدول ۳٫ ضرایب عملکرد مرجع ITS-90
Callendar-Van Dusen:
معادله Callendar-Van Dusen (CVD) سابقه طولانی دارد. این معادله برای سالهای متمادی، معادله اساسی SPRT و PRT بود. این معادله بعنوان مبنایی برای مقیاس های دمایی ۱۹۲۷ ، ۱۹۴۸ و ۱۹۶۸ تشکیل شد. این معادله بسیار ساده تر از معادلات ITS-90 است اما دارای محدودیت های جدی در دقت مناسب است. در نتیجه، این معادله برای برنامه های با دقت بالا مناسب نیست، اما کاملا مناسب برای برنامه های با دقت متوسط است. به دلیل سابقه و سادگی آن، امروزه همچنان به عنوان مدل ارجح برای دماسنجهای مقاوم در برابر پلاتین صنعتی شناخته می شود. در معادلات زیر، حرف t کوچک به دمای ITS-90 در واحد سانتیگراد اشاره دارد.
معادله ۷٫ نسبت مقاومت Callendar-Van Dusen
معادله ۸٫ معادله Callendar-Van Dusen
چند جمله ای ها:
چند جمله ای ها به طور مکرر برای مدل سازی پدیده های فیزیکی در همه زمینه های علمی استفاده می شوند. آنها به دلیل مشکلات زیادی که برای دستیابی به تناسب مناسب مورد نیاز است، برای استفاده به PRT ها محدود هستند. (به یاد بیاورید که توابع مرجع برای ITS-90 چند جمله ای مرتبه ۹ و ۱۲ برای دامنه های بالاتر از ۰ درجه سانتیگراد و زیر ۰ درجه سانتیگراد هستند.) بعلاوه، مدلهای قبلی از نسبت مقاومت به عنوان متغیر متناسب استفاده می کنند. بیشتر چند جمله ای های مورد استفاده مستقیماً با مقاومت متناسب هستند. از آنجا که مقاومت به اندازه نسبت مقاومت پایدار نیست، این مدل ها محدودیت های جدی دارند. همانطور که گفته شد، چند جمله ای ها می توانند در محدوده های محدود و در برنامه هایی که دقت مورد نیاز آنها بسیار ناچیز است ، بسیار مفید باشند.
معادله ۹٫ معادله چند جمله ای RTD معمولی
روش تست تحمل
کالیبراسیون PRT شامل تست تحمل برای کاربردهای با دقت کم محفوظ است. با این نوع کالیبراسیون، مقاومت UUT با مقادیر تعریف شده در دماهای خاص مقایسه می شود. مقادیر توسط یکی از مدلهای رایج مانند منحنی ASTM 1137 یا IEC 60751 تعریف می شوند. PRTهای کالیبره شده به طور کلی در کاربردهای سبک صنعتی استفاده می شوند که بازخوانی قادر به پذیرش ضرایب منحصر به فرد نیست اما با یک منحنی PRT از پیش برنامه ریزی شده است. پروب باید آزمایش شود تا مطابقت آن با منحنی مورد نظر مشخص شود. کلاسهای صحت وجود دارد که متناسب بودن پروب ها در آنها تعیین شده است. دو کلاس دقت رایج کلاس A و کلاس B هستند:
اینها شامل خطاهای ناشی از انحراف در R0 و خطاهای شیب است. غالباً، پروب هایی را می بینیم که در کسری از کلاس A درجه بندی شده اند. به عنوان مثال ، ۰٫۱ ASTM کلاس A. دقت کسری فقط در حسگرها قابل دستیابی است اما دستیابی به آن در پروب ها بسیار دشوار است. محاسبات ساده است. در زیر مشاهده کنید:
مثال ۴: دقت یک پروب کلاس ASTM 0.1 A را در ۱۰۰ درجه سانتیگراد محاسبه کنید
۱= (۰٫۱۳ + (۰٫۰۰۱۷ · t)) · ۰٫۱
۲= (۰٫۱۳ + (۰٫۰۰۱۷ · ۱۰۰)) · ۰٫۱
۳= (۰٫۱۳ + ۰٫۱۷) · ۰٫۱ = ۰٫۰۳
انتظار می رود PRT هایی که مطابق با مشخصات استاندارد مانند ASTM 1137 یا IEC 60751 هستند، در هر مقدار دمای مشخص شده در حد تحمل مقادیر مقاومت تعریف شده باشند. مقادیر مقاومت با شکلی از معادله Callendar-Van Dusen (CVD) و مقادیر مشخص شده برای ضرایب A ، B و C تعریف می شوند (جدول ۴ را ببینید). این مقادیر ممکن است با استفاده از یک جدول منتشر شده تعیین شده و یا با حل معادلات محاسبه شود. اندازه گیری برای آزمایش تحمل به همان روش اندازه گیری برای توصیف مشخصه انجام می شود. دمای ITS-90 توسط دماسنج مرجع تعیین می شود. سپس مقاومت UUT با مقادیر مقاومت تعریف شده مقایسه می شود و وضعیت قبولی یا رد شدن بر اساس تلورانس های مشخص شده تعیین می شود (یعنی کلاس A یا کلاس B).
جدول ۴٫ معادلات ASTM 1137 و IEC 60751
مثال ۵: تلورانس یک پروب ۰٫۱ ASTM کلاس A را در ۱۰۰ درجه سانتیگراد محاسبه کنید.
دمای کاوشگر مرجع را اندازه گیری کنید. ۱۰۰٫۰۰ °C
با استفاده از معادله و ضرایب ASTM 1137 دمای UUT مشخص شده را اندازه گیری کنید. ۱۰۰٫۰۵ °C (داده شده)
خطا را محاسبه کنید. ۰٫۰۵ °C
تلورانس را در ۱۰۰٫۰۰ درجه سانتی گراد محاسبه کنید (مثال ۴ را ببینید) ۰٫۰۳ °C
وضعیت تلورانس را تعیین کنید. (۰٫۰۵ °C > 0.03 °C) رد
برای اطمینان از وضعیت تلورانس یک ابزار کالیبره شده، عدم قطعیت کالیبراسیون است که به طور قابل توجهی بهتر از تلورانس ابزار کالیبره شده است. به طور معمول نسبت ۴: ۱ یا چهار برابر بهتر از تلورانس تجهیز کالیبره شده مورد نیاز است. در این صورت این خطر ممکن است غیر قابل قبول باشد که ابزار کالیبره شده به طور نادرست پذیرفته شود یا به طور نادرست رد شود. با نزدیک شدن میزان خطای شناسایی شده به تلورانس ابزار کالیبره شده، خطر اختصاص دادن غلط به وضعیت تلورانس افزایش می یابد. محدوده های محافظ در این شرایط ممکن است کمک کننده باشند. به عنوان مثال اگر یک محدوده محافظ مقدار ۸۰٪ تلورانس را داشته باشد، تجهیز مورد آزمون در ۸۰٪ از تلورانس پذیرفته می شود، تجهیز خارج از محدوده حذف شده و ابزارهایی که در حالت بینابینی قرار دارند، مشخص نیستند. هرچه عدم قطعیت های کالیبراسیون بهتر باشد ، محدوده محافظ محکم تر می شود.
نتیجه گیری
روش های کالیبراسیون دماسنج مقاومتی پلاتینی مشابه هستند چه روش انتخاب شده توصیف مشخصه یا تست تحمل باشد. برای بهترین دقت با تجهیزات مدرن، توصیف مشخصه را انتخاب کنید. برای تجهیزاتی که امکان توصیف را ندارند، آزمایش تحمل ممکن است تنها انتخاب شما باشد و این یک وضعیت معمول در صنعت امروز است. هنگام انجام آزمایش تحمل ، استفاده از تجهیزات و رویه هایی با دقت کافی برای تعیین اطمینان از وضعیت تلورانس مهم است.
برگرفته شده از www.flukecal.com/library
